وقتی تنهایی حرف می زند

برگشته ای ازبندگانت بارالها!؟کین گونه غوغاکرده انداین کهنه غمها؟!هرگوشه ای یک کربلا ی غرق خون استازاشک مظلومان بیابان گشته دریا!آدم پریشان مانده دراین وسعت دردمی ترسد از آینده ازآشوب فردا!انسانیت هم ا وقتی تنهایی حرف می زند...